عقب‌نشینی یا پولبَک(Pullback) یک توقف یا کاهش کوتاه مدت در یک روند بلند مدت در نمودار قیمت یک دارایی محسوب می‌شود.
عقب‌نشینی بسیار شبیه به اصلاح یا تثبیت قیمت است، و این اصطلاحات گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند. اصطلاح عقب‌نشینی معمولاً برای کاهش کوتاه مدت قیمت دارایی‌ها به کار می‌رود. به عنوان مثال، چند ریزش کوتاه و متوالی – قبل از از سرگیری روند صعودی.
نکات کلیدی:
- عقب‌نشینی یک برگشت موقت قیمت در یک روند صعودی است.
- مدت زمان یک عقب‌نشینی معمولا چند ساعت تا یک روز است. یک مکث طولانی قبل از ادامه روند را تثبیت یا Consolidation می‌نامند.
- یک عقب‌نشینی می‌تواند زمانی که باقی اندیکاتورها در حالت صعودی یا Bullish قرار دارند یک نقطه ورود مناسب برای معامله گران باشد.
- معامله‌گران می‌توانند از دستورات ورود به معامله خرید در عقب نشینی ها استفاده کنند تا سوار بر روند اصلی بشوند.
نحوه عملکرد یک عقب‌نشینی یا Pullback
پس از تجربه یک حرکت صعودی بزرگ، عقب‌نشینی‌ها به عنوان یک فرصت خرید جدید تلقی می‌شوند. برای مثال بعد از انتشار داده‌های درآمدی یک سهام شاهد افزایش قیمت و روند صعوی خواهد بود. در این مرحله معامله‌گرانی که از قبل وارد بازار شده بودند مقداری از سود کسب شده خود را خارج می‌کنند یا به طور کامل از موقعیت خارج می‌شوند. قیمت سهام مورد نظر پس از خروج سرمایه کاهش پیدا می‌کند که این شرایط موقعیتی برای معامله‌گرانی که تصمیم به وارد شدن به معامله و همراهی با ادامه روند را دارند فراهم می‌کند.
پایین آمدن قیمت یک دارایی تا یک منطقه تکنیکی مانند محدوه میانگین‌های متحرک، پیوُت‌ها و فیبوناچی اصلاحی، قبل از شروع ادامه روند صعودی را عقب نشینی یا Pullback می‌نامند.
تشخیص یک عقب‌نشینی نسبت به یک برگشت
عقب نشینی‌ها و برگشت‌ها هر دو از سقف‌های قیمت به پایین نزول می‌کنند. اما عقب نشینی موقتی و برگشت ها طولانی مدت هستند. بنابراین چگونه معامله گران می توانند بین این دو تمایز قائل شوند؟ بیشتر بازگشت‌ها شامل تغییراتی در اصول اساسی یک دارایی است که بازار را مجبور می‌کند ارزش آن را دوباره ارزیابی کند. یک شرکت ممکن است داده‌های درآمدی فاجعه باری را گزارش کند که سرمایه گذاران را وادار می کند ارزش فعلی خالص سهام را دوباره محاسبه کنند. به طور مشابه، این داده‌ها می تواند یک تسویه حساب منفی، یک انتشار جدید یا یک محصول جدید یا رویداد دیگری باشد که تأثیر بلندمدت و خوبی بر شرکت زیربنایی سهام خواهد گذاشت.
این رویدادها(اخبار مرتبط)، در حالی که به اصطلاح خارج از نمودار اتفاق می‌افتند، طی چندین جلسه ظاهر می‌شوند و تاثیر آن‌ها بسیار شبیه به عقب‌نشینی است.
معایب عقب‌نشینی‌ها
بزرگترین ایراد و محدودیت یک عقب‌نشینی تغییر یک عقب نشینی به بازگشت قیمت است. عقب نشینی و بازگشت هر دو می‌توانند در یک محدوده زمانی اتفاق بیفتند. با این تفاوت که برای مثال در تایم فریم روزانه یک عقب نشینی محسوب می‌شود و در تایم فریم 15 دقیقه یک برگشت قیمت. اگر قیمت روند صعودی را بشکند بجای عقب نشینی شاهد برگشت خواهیم بود.
در این حالت زمان ورود به یک موقعیت صعودی نیست. البته، اضافه کردن سایر اندیکاتوهای تکنیکال و اسکن داده‌های فاندامنتال، اعتماد به نفس معامله‌گر را در تشخیص عقب‌نشینی‌ها از بازگشت‌های واقعی افزایش می‌دهد.
در انتها …
عقب نشینی بخشی طبیعی از هر روند صعودی پایدار است. عقب‌نشینی‌ها می‌توانند با گرفتن سود معامله‌گران پس از افزایش ناگهانی قیمت یک دارایی یا برخی اخبار منفی جزئی در مورد آن دارایی اساسی ایجاد شوند. معامله‌گرانی که از روند پیروی می‌کنند، اغلب از عقب‌نشینی‌ها برای وارد شدن به روند صعودی غالب یا برای افزودن به حجم معاملات موجود استفاده می‌کنند. آن‌ها می‌توانند این کار را از طریق سفارش‌های دستوری محدود خرید، سفارش‌های ورود خرید، یا اگر می‌خواهند مستقیماً وارد بازار شوند، انجام دهند.
پولبَک‌ها معمولاً در سطوح تکنیکال، مانند میانگین متحرک روزانه، باند بولینگر، یا اصلاح فیبوناچی، تثبیت می‌شوند یا در کوتاه‌مدت پایین می‌آیند تا فقط چند سطح حمایتی تکنیکال را ملاقات کنند. توجه به این نکته مهم است که اگر این سطوح پشتیبانی شکست بخورند، ممکن است به دنبال یک اصلاح بزرگتر یا حتی یک معکوس کامل باشید.
معامله گران باید به سایر اندیکاتورها مانند اُسیلاتور‌های مومنتوم مانند RSI نگاه کنند تا ببینند آیا واگرایی های نزولی وجود دارد که ممکن است نشان دهنده یک اصلاح عمیق تر باشد. اما اگر تصویر بنیادی یک شرکت یا ارز به‌طور قابل توجهی تغییر نکرده باشد، این احتمال را افزایش می‌دهد که صرفاً یک عقب‌نشینی معمولی است که باید طی چند جلسه تثبیت شود و به خریداران این فرصت را می‌دهد که با قیمت ارزان‌تر وارد روند صعودی اولیه شوند.
