عرضه اولیه عمومی (IPO) به فرآیند عرضه سهام یک شرکت خصوصی به صورت عمومی برای اولین بار اشاره دارد. IPO به شرکت اجازه می دهد تا سرمایه خود را توسط سرمایه گذاران عمومی افزایش دهد.
انتقال از یک شرکت خصوصی به یک شرکت دولتی می‌تواند زمان مهمی برای سرمایه‌گذاران خصوصی باشد تا به طور کامل به سود سرمایه‌گذاری خود پی ببرند. زیرا معمولاً شامل حق بیمه سهام برای سرمایه‌گذاران خصوصی فعلی می‌شود. در همین حال، به سرمایه‌گذاران عمومی نیز اجازه می‌دهد در این عرضه شرکت کنند.
نکات کلیدی:
- عرضه اولیه عمومی (IPO) به فرآیند عرضه سهام یک شرکت خصوصی به صورت عمومی در انتشار سهام جدید اشاره دارد.
- شرکت ها باید الزامات صرافی ها و کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) را برای برگزاری IPO برآورده کنند.
- IPO ها فرصتی را برای شرکت ها فراهم می کنند تا از طریق عرضه سهام از طریق بازار اولیه، سرمایه کسب کنند.
- شرکت‌ها بانک‌های سرمایه‌گذاری را برای بازاریابی، اندازه‌گیری تقاضا، تعیین قیمت و تاریخ عرضه اولیه عمومی و موارد دیگر استخدام می‌کنند.
- IPO می تواند به عنوان یک استراتژی خروج برای بنیانگذاران شرکت و سرمایه گذاران اولیه در نظر گرفته شود که سود کامل سرمایه گذاری خصوصی خود را درک می کنند.
یک عرضه عمومی اولیه (IPO) چگونه کار می کند
یک شرکت خصوصی قبل از عرضه اولیه عمومی در حالت خصوصی قرار دارد. به عنوان یک شرکت خصوصی قبل از IPO، این تجارت با تعداد نسبتاً کمی از سهامداران از جمله سرمایه گذاران اولیه مانند بنیانگذاران، خانواده و دوستان همراه با سرمایه گذاران حرفه ای مانند سرمایه گذاران خطرپذیر یا سرمایه گذاران فرشته رشد می‌کند.
IPO یک گام بزرگ برای یک شرکت است زیرا دسترسی شرکت را به جمع آوری پول زیادی فراهم می کند. این به شرکت توانایی بیشتری برای رشد و گسترش می دهد. افزایش شفافیت و اعتبار فهرست سهام نیز می‌تواند عاملی در به دست آوردن شرایط بهتر در هنگام جستجوی وجوه استقراضی باشد.
تاریخچه IPO ها
اصطلاح عرضه اولیه عمومی (IPO) برای دهه‌ها در وال استریت و در میان سرمایه‌گذاران رایج بوده است. هلندی ها با ارائه سهام شرکت هند شرقی هلند به عموم مردم، اولین IPO مدرن را انجام دادند.
از آن زمان، IPO ها به عنوان راهی برای شرکت ها برای جذب سرمایه از سرمایه گذاران عمومی از طریق عرضه سهام به صورت عمومی استفاده شده است.
بحران مالی سال 2008 منجر به سالی با کمترین تعداد عرضه عمومی شد. پس از رکود اقتصادی پس از بحران مالی 2008، عرضه اولیه سهام متوقف شد و برای چند سال پس از آن، فهرست‌بندی‌های جدید نادر بود. سرمایه گذاران و رسانه ها به شدت در مورد این شرکت ها و تصمیم آنها برای عمومی شدن از طریق IPO یا خصوصی ماندن گمانه زنی می کنند.
فرآیند IPO چیست؟
فرآیند IPO اساساً از دو بخش تشکیل شده است. مرحله اول، مرحله پیش از بازاریابی عرضه است، در حالی که مرحله دوم، خود عرضه اولیه عمومی است. هنگامی که یک شرکت به IPO علاقه مند است، با درخواست مناقصه های خصوصی برای پذیره نویسان تبلیغ می کند یا همچنین می تواند برای ایجاد علاقه بیانیه ای عمومی ارائه دهد.
پذیره نویسان فرآیند IPO را رهبری می کنند و توسط شرکت انتخاب می شوند. یک شرکت ممکن است یک یا چند پذیره نویس را برای مدیریت مشترک بخش های مختلف فرآیند IPO انتخاب کند. پذیره نویسان در همه جنبه های بررسی اولیه IPO، تهیه اسناد، تشکیل پرونده، بازاریابی و صدور مشارکت دارند.
هدف از عرضه عمومی اولیه چیست؟
IPO در اصل یک روش جمع آوری سرمایه است که توسط شرکت های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد، که در آن شرکت سهام خود را برای اولین بار به عموم می فروشد. پس از IPO، سهام شرکت در بورس اوراق بهادار معامله می شود. برخی از انگیزه های اصلی برای انجام IPO عبارتند از: افزایش سرمایه از فروش سهام، تامین نقدینگی برای بنیانگذاران شرکت و سرمایه گذاران اولیه و استفاده از ارزش گذاری بالاتر.
مزایا و معایب IPO
هدف اصلی IPO افزایش سرمایه برای یک تجارت است. همچنین می تواند مزایا و معایب دیگری نیز داشته باشد.
مزایا
یکی از مزیت های کلیدی این است که شرکت برای جذب سرمایه کلی شرکت به سرمایه گذاران دسترسی دارد. این امر معاملات خرید آسان‌تر (تبدیل سهام) را تسهیل می‌کند و در معرض دید، اعتبار و وجهه عمومی شرکت را افزایش می‌دهد، که می‌تواند به فروش و سود شرکت کمک کند.
افزایش شفافیت که همراه با گزارش های سه ماهه مورد نیاز است، معمولاً می تواند به شرکت کمک کند تا شرایط استقراض اعتباری مطلوب تری نسبت به یک شرکت خصوصی دریافت کند.
معایب
شرکت ها ممکن است با معایب متعددی برای عمومی شدن مواجه شوند و به طور بالقوه استراتژی های جایگزین را انتخاب کنند. برخی از معایب عمده شامل این واقعیت است که IPO ها گران هستند، و هزینه های نگهداری یک شرکت سهامی عام مداوم است و معمولاً با سایر هزینه های انجام تجارت ارتباطی ندارد.
