گروه 20، گروهی متشکل از وزرای دارایی و روسای بانک های مرکزی از 19 اقتصاد بزرگ جهان است. که متشکل از بسیاری از کشورهای در حال توسعه، همراه با اتحادیه اروپا است.

G-20 که در سال 1999 تشکیل شد، رشد اقتصادی جهانی، تجارت بین‌المللی و تنظیم بازارهای مالی را ترویج می‌کند.

از آنجایی که G-20 یک مجمع است، نه یک نهاد قانونگذاری، توافقات و تصمیمات آن هیچ تاثیر قانونی ندارد. اما بر سیاست ها و همکاری جهانی کشورها تأثیر می گذارد. اقتصادهای کشورهای گروه 20 با هم بیش از 80 درصد از تولید ناخالص جهانی، 75 درصد تجارت جهانی و 60 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند.

پس از اجلاس سران در سال 2008، رهبران گروه 20 اعلام کردند که این گروه به عنوان شورای اقتصادی اصلی کشورها جایگزین گروه 8 خواهد شد.

نکات کلیدی:

• G-20 یک انجمن پیشرو برای مسائل مالی جهانی است که اعضای آن شامل اقتصادهای بزرگ توسعه یافته و در حال توسعه هستند.
• اگرچه یک نهاد قانونگذاری نیست، اما بحث های آن به شکل گیری سیاست مالی در هر یک از کشورهای عضو کمک می کند.
• موارد دستور کار اخیر در نشست های G-20 شامل ارزهای دیجیتال، امنیت غذایی و جنگ های تجاری است.

سیاست‌های مورد بحث در جلسات G20

دستور کار و فعالیت های G-20 توسط ریاست های دوره ای آن و با همکاری اعضا تعیین می شود. در ابتدا، بحث این گروه بر پایداری بدهی های دولتی و ثبات مالی جهانی متمرکز بود. این موضوعات به عنوان موضوعات پر تکرار در اجلاس سران G-20، همراه با بحث در مورد رشد اقتصاد جهانی، تجارت بین المللی و تنظیم بازارهای مالی مورد بحث قرار می‌گیرد.

تحت ریاست کنونی اندونزی، G-20 بر سه ستون عملی متمرکز است: معماری بهداشت جهانی، تحول دیجیتال، و انتقال انرژی پایدار.
اجلاس سال 2021 در 30 و 31 اکتبر در رم برگزار شد. برخی از موضوعات این اجلاس عبارت بودند از: حمایت از شرکت های کوچک و متوسط و مشاغل تحت مالکیت زنان، نقش بخش خصوصی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی و تغییر و توسعه پایدار.

پیش از این، اجلاس G-20 اوزاکا در سال 2019 بر اقتصاد جهانی، تجارت و سرمایه گذاری، نوآوری، محیط زیست و انرژی، اشتغال، توانمندسازی زنان، توسعه و سلامت تمرکز داشت.
در سال 2018، آرژانتین تمرکز بر آینده کار، زیرساخت های توسعه و آینده غذایی پایدار را پیشنهاد کرد. آن جلسه همچنین شامل گفتگوهایی در مورد مقررات ارزهای دیجیتال و جنگ تجاری ایالات متحده و چین بود.

تفاوت گروه 20 و گروه 7

رده‌بندی G-20 شامل همه اعضای گروه هفت (G-7)، مجمع اتحادیه اروپا و هفت کشور با بزرگترین اقتصادهای توسعه‌یافته جهان است: فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، انگلستان، ایالات متحده آمریکا و کانادا. G-7 که در سال 1975 تشکیل شد، سالانه در مورد مسائل بین المللی، از جمله مسائل اقتصادی و پولی تشکیل جلسه می دهد.

جدا از اینکه از G-20 قدیمی تر است، G-7 گاهی اوقات به عنوان یک نهاد سیاسی تر توصیف می شود. زیرا تمام جلسات آن نه تنها شامل وزیران دارایی بلکه وزرای ارشد از جمله روسای جمهور و نخست وزیران بوده است. با این حال، G-20، از زمان بحران مالی جهانی در سال 2008، به طور فزاینده‌ای اجلاس‌هایی را برگزار کرده است که شامل رهبران سیاسی، وزرای دارایی و روسای بانک‌ها می‌شود.

در حالی که G-7 منحصراً کشورهای پیشرفته را شامل می شود، بسیاری از 12 کشور اضافی که G-20 را تشکیل می دهند از کشورهای دارای اقتصاد در حال توسعه هستند. در واقع، داشتن مجمعی که در آن کشورهای توسعه یافته و در حال ظهور بتوانند با هم مشورت کنند، بخشی از انگیزه ایجاد G-20 بود.

اعضای گروه 20

همراه با اعضای(G-7) 12 کشور دیگر در حال حاضر G-20 را تشکیل می دهند: آرژانتین، استرالیا، برزیل، چین، هند، اندونزی، مکزیک، روسیه، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی و ترکیه.

علاوه بر این، G-20 از کشورهای مهمان دعوت می کند تا در رویدادهای آنها شرکت کنند. اسپانیا به عنوان رئیس فعلی اتحادیه کشورهای جنوب شرقی آسیا (آسه آن) به طور دائم دعوت می‌شود. دو کشور آفریقایی (رئیس اتحادیه آفریقا و نماینده مشارکت جدید برای توسعه آفریقا) و حداقل یک کشور توسط ریاست جلسه، معمولا از منطقه خود.

سازمان های بین المللی مانند صندوق بین المللی پول، بانک جهانی، سازمان ملل متحد، هیئت ثبات مالی و سازمان تجارت جهانی نیز در این اجلاس حضور دارند.

کار تضمین تداوم G-20 توسط یک “تروئیکا” انجام می شود که توسط کشوری که ریاست جلسه و جانشین آن را در اختیار دارد، نمایندگی می کند. کشورهای ترویکای فعلی عبارتند از ایتالیا، اندونزی و هند.

انتقادات به گروه 20

از زمان آغاز به کار، برخی از عملیات های G-20 با بحث و جدل مواجه شده است. نگرانی‌ها شامل شفافیت و پاسخگویی است و منتقدان توجه را به عدم وجود منشور رسمی برای این گروه و این واقعیت که برخی از مهم‌ترین جلسات G-20 پشت درهای بسته برگزار می‌شوند، جلب می‌کنند.

برخی از سیاست های این گروه نیز به ویژه در میان گروه های لیبرال مورد پسند نبوده است. اعتراضات در اجلاس سران این گروه، در میان انتقادات دیگر، G-20 را به تشویق توافق‌های تجاری که شرکت‌های بزرگ را تقویت می‌کند. گروه های لیبرال G-20 را به بزهکاری در مبارزه با تغییرات اقلیمی. ناتوانی در رسیدگی به نابرابری اجتماعی و تهدیدات جهانی برای دموکراسی متهم کرده است.