سطوح فیبوناچی اصلاحی که از دنباله فیبوناچی نشات می گیرند، خطوط افقی هستند که نشان می دهند حمایت و مقاومت در کجا ممکن است رخ دهد.

هر سطح با درصدی همراه است. درصد نشان می دهد که قیمت چقدر از یک حرکت قبلی عقب نشینی کرده است. سطوح فیبوناچی اصلاحی 23.6%، 38.2%، 61.8% و 78.6% هستند. جالب است بدانید میزان 50٪ در حالی که به طور رسمی یک نسبت فیبوناچی نیست، اما بسیار استفاده می شود.

این اندیکاتور به این دلیل مفید است که می توان آن را بین هر دو نقطه قیمت مهم مانند یک قیمت بالا و یک قیمت پایین ترسیم کرد. سپس خوده اندیکاتور سطوح بین آن دو نقطه را ایجاد می کند.

فرض کنید قیمت یک سهم 10 دلار افزایش یافته و سپس 2.36 دلار کاهش یابد. در آن صورت، 23.6% را اصلاح کرده است که یک عدد فیبوناچی است. اعداد فیبوناچی در سراسر طبیعت یافت می شوند. بنابراین، بسیاری از معامله گران معتقدند که این اعداد در بازارهای مالی نیز موثر هستند.

سطوح فیبوناچی اصلاحی به نام ریاضیدان ایتالیایی لئوناردو پیزانو بیگولو، که معروف به لئوناردو فیبوناچی بود، نامگذاری شد. با این حال، فیبوناچی دنباله فیبوناچی را ایجاد نکرد. در عوض، فیبوناچی این اعداد را پس از اطلاع از آنها از تجار هندی به اروپای غربی معرفی کرد. سطوح فیبوناچی اصلاحی در هند باستان بین 450 تا 200 قبل از میلاد فرموله شد.

نکات کلیدی:

• سطوح فیبوناچی اصلاحی هر دو نقطه را که معامله‌گر درنظر دارد، معمولاً یک نقطه بالا و یک نقطه پایین، به هم متصل می‌کند.
• سطوح درصد ارائه شده مناطقی هستند که قیمت ممکن است در آنجا متوقف شود یا معکوس شود.
• رایج ترین نسبت های استفاده شده شامل 23.6٪، 38.2٪، 50٪، 61.8٪ و 78.6٪ است.
• نباید منحصراً روی این سطوح تکیه کرد، زیرا خطرناک است که فرض کنیم پس از رسیدن به یک سطح فیبوناچی خاص، قیمت بالافاصله معکوس خواهد شد.
• اعداد فیبوناچی و دنباله آن برای اولین بار توسط ریاضیدانان هندی قرن ها قبل از لئوناردو فیبوناچی استفاده شد.

اعداد اولین بار در هند باستان فرموله شدند!

برخلاف نامش، دنباله فیبوناچی توسط همنامش ایجاد نشده است. در عوض، قرن ها قبل از اینکه لئوناردو فیبوناچی آن را با اروپای غربی به اشتراک بگذارد، توسط ریاضیدانان هندی توسعه یافته و مورد استفاده قرار گرفت.

از همه مهمتر، ریاضیدان هندی آکاریا ویراهانکا شناخته شده است که اعداد فیبوناچی و روش ترتیب آنها را در حدود سال 600 پس از میلاد ابداع کرده است.

پس از کشف ویراهانکا، نسل‌های بعدی ریاضیدانان هندی از جمله گوپالا، هماکاندرا و نارایانا پاندیتا، به اعداد و روش‌ها اشاره کردند. پاندیتا روش استفاده از این اعداد را با ترسیم همبستگی بین اعداد فیبوناچی و ضرایب چند جمله ای گسترش داد.

تخمین زده می شود که اعداد فیبوناچی در اوایل سال 200 قبل از میلاد در جامعه هند وجود داشته است.

فرمول سطوح فیبوناچی اصلاحی

سطوح فیبوناچی اصلاحی فرمول ندارند. هنگامی که این اندیکاتور بر روی نمودار اعمال می شود، کاربر دو نقطه را انتخاب می کند. پس از انتخاب آن دو نقطه، خطوط بر حسب درصدی از آن حرکت رسم می شوند.

فرض کنید قیمت از 10 دلار به 15 دلار افزایش می یابد و این دو سطح قیمت نقاطی هستند که برای ترسیم اندیکاتور اصلاحی استفاده می شوند. سپس، سطح 23.6% در 13.82 دلار (15 دلار – (5 دلار × 0.236) = 13.82 دلار خواهد بود. سطح 50% در 12.50 دلار (15 دلار – (5 دلار × 0.5) = 12.50 دلار خواهد بود.

نحوه محاسبه سطوح فیبوناچی اصلاحی

همانطور که در بالا توضیح داده شد، در مورد سطوح فیبوناچی اصلاحی چیزی برای محاسبه وجود ندارد. آنها به سادگی درصدی از هر محدوده قیمتی انتخاب شده هستند.

با این حال، منشاء اعداد فیبوناچی بسیار جذاب است. آنها بر اساس چیزی به نام نسبت طلایی ساخته شده اند. دنباله ای از اعداد را با صفر و یک شروع کنید. سپس، دو عدد قبلی را جمع کنید تا یک رشته اعداد مانند زیر بدست آورید:

0، 1، 1، 2، 3، 5، 8، 13، 21، 34، 55، 89، 144، 233، 377، 610، 987 … تا بی نهایت.

سطوح فیبوناچی اصلاحی همه از این رشته اعداد مشتق شده اند. بعد از اینکه دنباله شروع شد، با تقسیم یک عدد بر عدد بعدی، 0.618 یا 61.8٪ به دست می آید. یک عدد را بر عدد دوم سمت راست آن تقسیم کنید، نتیجه 0.382 یا 38.2٪ است. همه نسبت ها، به جز 50% (از آنجایی که یک عدد فیبوناچی رسمی نیست)، بر اساس برخی از محاسبات ریاضی شامل این رشته اعداد است.

نکته جالب این است که نسبت طلایی 0.618 یا 1.618 در گل های آفتابگردان، کهکشان ها، پوسته ها، آثار تاریخی و معماری یافت می شود.

سطوح فیبوناچی اصلاحی به شما چه می گوید؟

فیبوناچی اصلاحی را می توان برای ثبت نقاط ورودی، تعیین سطوح حد ضرر یا تعیین حد سود استفاده کرد. به عنوان مثال، یک معامله گر ممکن است یک سهم را در حال حرکت به قیمت های بالاتر ببیند. پس از یک حرکت صعودی، دوباره به سطح 61.8 درصد می رسد. سپس، دوباره شروع به بالا رفتن می کند. از آنجایی که جهش در سطح فیبوناچی در طول یک روند صعودی رخ می دهد، معامله گر تصمیم به خرید می گیرد. معامله‌گر ممکن است حد ضرر را در سطح 61.8 درصد تعیین کند، زیرا حرکت کمتر از این سطح می‌تواند نشان دهنده شکست رالی باشد.

سطوح فیبوناچی نیز به روش های دیگری در تحلیل تکنیکال بوجود می آیند. به عنوان مثال، آنها در الگوهای گارتلی و نظریه موج الیوت نیز حضور دارند. پس از یک حرکت قابل توجه قیمت به بالا یا پایین، این ساختار تحلیل تکنیکال نشان می دهد که اصلاح ها ها تمایل دارند نزدیک به سطوح فیبوناچی خاصی رخ دهند.

سطوح فیبوناچی اصلاحی بر خلاف میانگین های متحرک ثابت هستند. ماهیت ثابت سطوح قیمت امکان شناسایی سریع و آسان را فراهم می کند. این به معامله‌گران و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا زمانی که سطوح قیمت‌ها آزمایش می‌شوند، محتاطانه پیش‌بینی کنند و واکنش نشان دهند. این سطوح، نقاط عطفی هستند که در آنها نوعی حرکت قیمت، یا برگشت یا شکست، انتظار می‌رود.

تفاوت فیبوناچی اصلاحی و فیبوناچی انبساطی

در حالی که فیبوناچی اصلاحی درصدهایی را برای اصلاح قیمت اعمال می کنند، فیبوناچی انبساطی یا Fibonacci extensions درصدهایی را برای حرکت در جهت روند اعمال می کنند. به عنوان مثال، یک سهام از 5 دلار به 10 دلار می رسد و سپس به 7.50 دلار باز می گردد. حرکت از 10 دلار به 7.50 دلار یک اصلاح است. اگر قیمت دوباره شروع به افزایش کند و به 16 دلار برسد، این یک حرکت ادامه روند است.

محدودیت های استفاده از سطوح فیبوناچی اصلاحی

در حالی که سطوح اصلاحی نشان می دهد که قیمت ممکن است در کجا حمایت یا مقاومت پیدا شود، هیچ اطمینانی وجود ندارد که قیمت واقعاً در آنجا متوقف شود. به همین دلیل است که اغلب از سیگنال‌های تایید دیگر استفاده می‌شود، مانند شروع به جهش قیمت از سطح.

استدلال دیگر علیه سطوح فیبوناچی اصلاحی این است که تعداد آنها به قدری زیاد است که احتمالاً قیمت در نزدیکی یکی از آنها اغلب معکوس می شود. مشکل این است که معامله گران در تلاش هستند تا بدانند کدام یک در هر زمان خاص مفید خواهد بود. زمانی که نتیجه نمی‌دهد، همیشه می‌توان ادعا کرد که معامله‌گر باید به جای آن، سطح اصلاح فیبوناچی دیگری را دنبال می‌کرد.